"Kocham, do zobaczenia..."

Szczęście, ekscytacja, bliskość… te i wiele innych pozytywnych słów kojarzą się z miłością. Niestety często uczucie to wiąże się również z tęsknotą. I chociaż rozłąka z ukochaną osobą jest uciążliwa nawet w krótkim okresie, to niekiedy trwała przez kilka lat. Tak było w przypadku jeńców przetrzymywanych w obozach m.in. podczas II wojny światowej. Sytuacja osadzonych tam mężczyzn oraz wybranek ich serca była szczególnie trudna. Brakowi bezpośrednich spotkań i ograniczonemu kontaktowi listownemu towarzyszyła obawa o los drugiej osoby. Samotne kobiety musiały poradzić sobie z życiem pod okupacją – zagrożeniami, głodem, a często też koniecznością zadbania o los dzieci czy też starszych już rodziców. Z kolei jeńcy, pozostający z dala od domu, nie tylko zdając sobie z tego sprawę zamartwiali się o partnerki, ale też zastanawiali się, czy po kilku latach one nadal będą na nich czekać. Czy z dawnych uczuć nie pozostanie już tylko namiastka? Samotność i rozterki przeżywane w obozie oraz silnie odczuwana potrzeba bliskości, powodowały, że miłość przyjmowała różne oblicza.
O problemach tych opowiadają historie i wspomnienia, a także eksponaty ze zbiorów CMJW, Muzeum Katyńskiego i Muzeum Literatury.